Εκλογικές εκτιμήσεις

Οι πολυαναμενόμενες και αναγκαίες πλέον εκλογές προκηρύχθηκαν. Μαζί με όλες τις δυσαρμονίες που προκαλούν, σε μια ήδη ταραγμένη χώρα και μια πιο ρημαγμένη αγορά. Η κοινωνία, έχω την εκτίμηση, είναι πολύ κοντά στην αντίδραση, και προφανώς ο πρώην πλέον Πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας, αγκιστρωμένος και από τα εσωκομματικά του ζητήματα, προχώρησε (όχι λανθασμένα πολιτικά-λανθασμένα οικονομικά) στην προκήρυξη των εκλογών.

ΣΥΡΙΖΑ: Έχω την εντύπωση ότι θα είναι 1^ο κόμμα. Θα απολέσει μέρος της δύναμής του, αλλά η θετική εντύπωση προς τον Πρωθυπουργό δεν θα του στοιχίσει την πρωτιά, παρόλες τις αδυναμίες και παλινωδίες στις οποίες προέβηκε. Θεωρώ ότι το ποσοστό του θα κυμανθεί από 27,5-30%. Η αυτοδυναμία του 33% φαίνεται να είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα και την αντίστοιχη δυναμική του Ιανουαρίου.

ΝΔ: Η εκλογή του Μεϊμαράκη στην αρχηγία της ΝΔ του πρόσδωσε μερικούς πόντους στην αρχή, συσπειρώνοντας κομμάτι της λαϊκής δεξιάς. Το γεγονός όμως ότι η αρχηγός της ΝΔ θεωρείται παλιό στέλεχος, η αδυναμία-ανικανότητα έγκαιρης αλλαγής ηγεσίας, ίσως στερήσει την πρωτιά στη ΝΔ. Θεωρώ θα έρθει 2^η με ποσοστό που θα κυμανθεί από 24-26%.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Δυστυχώς θα ξαναείναι 3^η δύναμη, γεγονός που θα σημαίνει ότι ο Κασιδιάρης και η παρέα του θα μπορούν να λαμβάνουν σύνταξη από το ελληνικό κράτος.

ΠΟΤΑΜΙ: Το περίμενα ως 3^η δύναμη, αλλά το γεγονός ότι ο Θεοδωράκης, ο οποίος σημειώνει σημαντική βελτίωση στο λόγο και στην πολιτική του έκφραση, θεωρείται παιδί του συστήματος, μάλλον ανακόπτει δυνάμεις, οι οποίες δεν βρίσκουν έκφραση στο χώρο της σοσιαλοδημοκρατίας. Πίστευα ότι το ΠΟΤΑΜΙ θα λάμβανε ποσοστό περίπου 13%, αλλά το βλέπω maximum στο 9%. Το σίγουρο είναι ότι το οικονομικό κατεστημένο τους θέλει !!!!

ΚΚΕ: Το κλασικό ΚΚΕ της ελληνικής ζωής, με τον ξύλινο λόγο και πολιτική του σταθερότητα, αδυνατώντας να συμβαδίσει με τις διεθνείς εξελίξεις, θα κυμανθεί ως το 6%.

ΑΝΕΛ: Οι ΑΝΕΛ θα είναι το θύμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Είχα τη βεβαιότητα ότι θα συμπράξουν με το ΛΑΟΣ (γεγονός που δε ξέω αν θα τους ευνοούσε τελικά), αλλά φαίνεται ότι και με τις τελευταίες εξελίξεις Χαϊκάλη, αλλά κυρίως με τον λόγο που επέλεξε να ομιλεί ο Πρόεδρός τους, θα τους στοιχίσει της είσοδο τους στη Βουλή, μιας και ο μνημονιακός τους λόγος πήγε πλέον περίπατο.

ΠΑΣΟΚ: Θα πιεστεί προς τα κάτω, αλλά τελικά θα καταφέρει να εισέλθει στην επόμενη Βουλή. Η σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ θα ωφελήσει ελάχιστα το κόμμα, και δεν μπορεί να ισοσταθμίσει τις απώλειες προς άλλους όμορους πολιτικούς χώρους, όπως πχ το κόμμα Λεβέντη. Θα καταλήξει κάπου στο 4%.

Ένωση Κεντρώων (Λεβέντης): Ο κόσμος πλέον τον θέλει και είναι ίσως η αντίστοιχη λύση, αλλά Χρυσή Αυγή 2012. Θα πάρει όλη την αγανάκτηση του κόσμου, αλλά όσο ο καιρός κοντεύει προς τις εκλογές και το σύστημα συνειδητοποιήσει τις απώλειες και ενδεχόμενους κινδύνους, δε θα χρειαστεί να τον «κόψει» από την προβολή στα media. Ενδεχομένως να τον προβάλει μόνο ο Μπογδάνος και η καθιερωμένη συνέντευξη πριν τις εκλογές. Το πολιτικοοικονομικό και μιντιακό σύστημα δεν τον θέλει και επιθυμεί την οριακή του μη είσοδο στη Βουλή, αλλά ενδεχομένως εισέλθει με 3,1-3,5%.

ΛΑΕ (Λαφαζάνης): Η αποσκίρτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ τον ευνοεί αυτή τη στιγμή. Το σύστημα τον προωθεί εντέχνως, ώστε όταν φτάσουμε στις εκλογές να τον χτυπήσει με το πρόσχημα και τη δικαιολογία της δραχμής και δραχμολαγνείας. Θα είναι καθοριστικός παράγοντας και θα φτάσει το 6%, όχι όμως παραπάνω.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΟΣ, ΚΙΔΗΣΟ (αν κατέβει) θα μείνουν εκτός πανηγυρικά.

Θεωρώ ότι ο κύβος έχει ριφθεί και η επόμενη κυβέρνηση θα αποτελείται από ΣΥΡΙΖΑ-ΠΟΤΑΜΙ και ενδεχομένως ΠΑΣΟΚ (αν και δεν τους θέλει ο Τσίπρας). Σε επαναληπτικές εκλογές δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε και μόνο εάν το ΠΟΤΑΜΙ έχει ποσοστό στο 7% θα αναγκαστεί να μπεί και η ΝΔ (όπως θα υπάρχει) στην κυβέρνηση.

Κοντός ψαλμός, ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ !!!!!

Καλή ψήφο και Καλό κουράγιο (αλά Όλι Ρεν), καθώς ο χειμώνας θα είναι πολύ βαρύς από άποψης κοινωνικών εξελίξεων και ενδεχόμενων αναταραχών, εξαιτίας της οικονομικής συγκυρίας και αδυναμίας πληρωμών από το ΛΑΟ.

Τα eskills δεν είναι πτυχία Πληροφορικής

Εδώ και πολύ καιρό, βρίσκομαι στο ηθικό δίλημμα να γράψω για όλους τους γνώστες Πληροφορικής και για τους Πληροφορικούς. Θεωρητικά, η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Αξιακά όμως, το χάσμα είναι τεράστιο.

Με την αλματώδη εξέλιξη της Πληροφορικής και φυσικά με τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό των χρηστών υπολογιστών και υπολογιστικών μηχανών, αυξήθηκε και ο αριθμός των Πληροφορικών. Ποιοι είναι όμως στην αλήθεια οι Πληροφορικοί, ποιοι οι IT χρήστες, ποιες οι θεμελιώδεις διαφορές τους και ποιους εξυπηρετεί η συγκεκριμένη κατάσταση; Ας δούμε λιγάκι το συγκεκριμένο θέμα.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σημαντική αύξηση της δημιουργίας και υλοποίησης προγραμμάτων για τη γνώση και την απόκτηση δεξιοτήτων στους υπολογιστές, σε λειτουργικά συστήματα, σε συγκεκριμένα λογισμικά και σε πλατφόρμες λύσεων και υποστήριξης γραφείου. Επιπρόσθετα, διάφορα άλλα επιδοτούμενα προγράμματα (τακτική ιδιαίτερα συνηθισμένη και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης) προσφέρουν γνώσεις χειρισμού και δεξιοτήτων σχετικά με την Πληροφορική. Όλα τα παραπάνω eskills, καθώς μόνο eskills μπορούν να θεωρηθούν, αποκτούνται με τη διαδικασία πιστοποιήσεων από διάφορους φορείς, που ως επί τω πλείστον έχουν ως γνώμονα και ΜΟΝΟ, το οικονομικό συμφέρον, έχουν εμπεδώσει μια φιλοσοφία ότι ο νεοφυής πλέον γνώστης πληροφορικής, θεωρείται και Πληροφορικός.

Η αλήθεια είναι όπως εκ διαμέτρου διαφορετική. Πληροφορικός μπορεί να θεωρηθεί μόνο ο απόφοιτος κάποιου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΑΕΙ-ΤΕΙ), καθώς και οι απόφοιτοι αντίστοιχων σχολών (BSc, MSc & PhD) από την αλλοδαπή. Δυστυχώς πληροφορικός θεωρείται και ο χρήστης-γνώστης χειρισμού υπολογιστών, οι οποίοι πολλές φορές θεωρούνται ανώτερη κλάσης, αφού γνωρίζουν καλά ή ακόμα και εξαιρετικά καλά, ένα λογισμικό. Η διάκριση είναι εμφανής.

Το παγκόσμιο σύστημα εργασίας προσπαθεί μέσα από μεγάλα κέντρα ή ακόμα και βιομηχανίες του κλάδου της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών, να εισαγάγει σεμινάρια και πιστοποιητικά, τα οποία θα αποδεικνύουν τη γνώση σε συγκεκριμένα αντικείμενα. Εδώ όμως είναι το μεγάλο θέμα και το ζουμί της υπόθεσης. Η επιστήμη της Πληροφορικής είναι επιστήμη, αν και δέχεται πολλά χτυπήματα και αυτό φυσικά ισχύει και με μεγάλη σφοδρότητα μάλιστα και εντός της Ελλάδας. Πολλοί αγνοούν ότι η Πληροφορική είναι επιστήμη. Η εξειδίκευση είναι λογικό και θεμιτό να υπάρχει (ποιος άλλωστε νομίζει ότι τα ξέρει όλα) και ο συγκεκριμένος κλάδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Πληροφορικός διδάσκεται προγραμματισμό, δίκτυα, τεχνολογίες Διαδικτύου και άλλα πολλά, ανάλογα με την ανώτατη σχολή στην οποία έχει σπουδάσει και κατόπιν ακολουθεί τον τομέα που τον εκφράζει πχ δίκτυα. Είναι ακριβώς παρόμοιο με την ιατρική. Στον οφθαλμίατρο δεν μπορείς να πας αν σου πονάει το πόδι. Θεωρητικά, σα γιατρός, έχοντας τελειώσει τη γενική ιατρική, μπορεί να σου πει κάποια πράγματα, αλλά δεν ξέρει, γιατί δεν έχει εξειδικευθεί εκεί, αλλά στα μάτια, που έχει επιλέξει. Στην Ελλάδα, όλοι νομίζουν ότι ο Πληροφορικός θα τα λύσει όλα και είναι για όλα. Ο Πληροφορικός θα φτιάξει ιστοσελίδα, θα σχεδιάσει μια τέλεια βάση δεδομένων, θα υλοποιήσει την τεκμηρίωση και δικτύωση του χώρου, θα αλλάζει τις μελάνες από τους εκτυπωτές και στο τέλος θα δέχεται και παρατηρήσεις για μια συνάρτηση του Excel, που έτυχε να την επιδείξουν στον εργοδότη.

Αυτή είναι η κατάσταση με τις γνώσεις και τα eskills στην Ελλάδα. Μονόδρομος είναι η ίδρυση επιμελητηρίου Πληροφορικής (αν ποτέ τα συμφέροντα αφήσουν να γίνει), το οποίο όμως δεν πρόκειται να πραγματωθεί, εάν η επίσημη πολιτεία δε σχεδιάσει και δεν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα της Πληροφορικής σαν επιστήμη, της εξάλειψης του Πληροφορικού αναλφαβητισμού και της επένδυσης στον Πληροφορικό εκσυγχρονισμό και στην Πληροφορική παραγωγή.